Wat als je de dood kan voelen, horen of zien?
- Kiki Bosman
- 7 aug 2023
- 5 minuten om te lezen
Voor velen is de dood niet het einde, maar eerder het begin van een nieuw avontuur. Er zijn mensen die de bijzondere gave bezitten om de wereld na de dood te kunnen voelen, zien en/of horen.
Het is geweldig om te zien dat er steeds meer openlijk wordt gesproken over dit onderwerp. Als persoon met de gave om entiteiten te kunnen voelen, vind ik dit heel waardevol. Het maakt namelijk deel uit van wie ik ben en ik koester de mogelijkheid om dit te delen. Door mijn ervaringen te delen, hoop ik anderen te inspireren of te helpen die soortgelijke ervaringen hebben.
Bij deze wil ik graag mijn allereerste bewuste ervaring met entiteiten met jullie delen. Het was een periode waarin ik al een aantal weken steeds slechter sliep, geplaagd werd door nachtmerries en nare gedachten. Op een zondagavond maakte ik me klaar om naar bed te gaan. Terwijl ik daar midden in mijn slaapkamer stond, overviel me een bedrukkend gevoel. Het leek alsof mijn hele kamer gevuld was met aanwezigheid en alsof iemand me van achteren wilde laten schrikken. Ik voelde me machteloos, want op dat moment leek het alsof er van alles met me kon gebeuren. In een flits van gedachten zag ik mezelf uit het raam gegooid worden.
Na een kort moment van reflectie besloot ik: “Oké als ik nu weer in bed ga liggen en doe alsof er niets aan de hand is, blijf ik bang, onrustige nachten mee maken en wordt het misschien wel erger”. Dus ik besloot om naar mijn ouders toe te gaan, die zaten beneden nog tv te kijken. Zodra mijn ouders me zagen, merkten ze direct dat er iets mis was. De doodsangst in mijn ogen was onmiskenbaar. Zonder aarzelen vertelde ik hun wat ik voelde en tot mijn opluchting geloofden ze me meteen. Hoewel mijn vader wellicht enigszins sceptisch was, zag hij de doodsangst in mijn ogen en wist hij dat ik de waarheid sprak.
Die bewuste nacht, als een 16-jarige meid, sliepik tussen mijn ouders. Daar, in hun beschermende aanwezigheid, voelde ik me veilig en had ik eindelijk weer een goede nachtrust. Ondertussen begaf mijn moeder zich op een zoektocht naar iemand die me kon helpen. Ze vroeg het aan iedereen die ze kende, vastberaden om een oplossing te vinden.
Deze week had een zware tol van me geëist. Af en toe probeerde ik wel in mijn eigen bed te slapen, met het licht aan als een poging tot geruststelling. Ondanks mijn inspanningen werd ik geplaagd door nachtmerries, onaangename gedachten en voelde mijn kamer niet langer als een veilige haven.

Op een gegeven moment hoorde ik zelfs het kraken van de vloer, het geluid dat alleen te horen was wanneer iemand erop liep! In mijn gedachten probeerde ik mezelf tot rust te brengen door te denken dat het wellicht mijn overleden kat was, maar diep van binnen wist ik dat dit niet de verklaring was. Er was een andere aanwezigheid die zich op onverklaarbare wijze manifesteerde. Een andere keer lag ik die week in bed en voelde ik plotseling dat er iemand naast me kwam zitten. Ik voelde een hand op mijn been, die heen en weer wreef, zoals iemand zou doen als je ziek bent. Maar er was een verontrustend gevoel dat ermee gepaard ging, een onbehagen dat mijn innerlijke rust verstoorde.
Kommentare